Mary jest dziewczynką, pełną uczuć i wiary w uczciwość. Ma wiedzę i szczęście, których zazdrości jej dwóch nie całkiem poważnych, ale za to całkiem sprytnych paleontologów, odkupujących od niej jej archeologiczne odkrycia, czyli skamieliny. Całe dnie spędza nad morzem szukając znaków mijającego czasu. Mówi, że po odejściu ukochanego taty sama czuje się trochę skamieliną. To jej wrażliwość i czułość na przeszłość sprawiają, że odkrywa ślady do tej pory niewidoczne dla innych. Gdyby jednak nie jej pasja, cierpliwość i uczciwość wobec siebie oraz innych, nigdy byśmy o niej nie usłyszeli. Nie usłyszelibyśmy ani o małej dziewczynce, ani o wielkiej paleontolożce Mary Anning, która żyła na przełomie XVIII i XIX wieku w południowej Anglii, i którą inspirowana jest sztuka.

Żyjemy w świecie pełnym komputerów, samolotów, robotów i innych udogodnień. Mary Anning żyła w czasach, w którym te wszystkie ulepszenia jeszcze nie zostały wynalezione. A Dinozaury żyły w świecie, w którym nie było jeszcze ludzi. Dziwne są losy ziemi, prawda? A gdybyśmy teraz i my, i prehistoryczne stwory, przenieśli się do czasów Mary Anning i sprawdzili co te wielkie jaszczury sądzą o ludziach i świecie, który sobie stworzyli? Wspólnie z nią zachwyćmy się odkopywaniem przeszłości.